Dat Theelachts-Wapen

Upschräwen un vördragen van Werner Remmers an 'n 26. Märt 1980 bi d' Vörjahrsutgaav van de Theelacht to Nörden

(Aversett't in Brookmerlander Plattdütsch van Rudolf Folkerts)

An dat Theelachts-Wapen is rein nix quads dran. De Darstellungen sünt fründelk un strahlen Frä ut. De offbild't Lü kieken neet gramieterg ut, se bünt in "good Klee'r" - worrt der woll seggt -.

Ut dat bunt' Wapen kieken ook keen will' Deeren, de de Tannen wiesen, as wenn se een upfräten wull'n. Dor sünt ook keen scharp' Mesten un fileinig Pietschen up to sehn, so as bi dat Ostfreesland-Wapen. Hillig Figuren fählen nettso as dat Engelke up de Müür un de Aap up 't Schliepsteen.

Man nu, so as wi nahder henkieken, vertellt uns dat vörnähm' Theelachtswapen doch 'n heeln Bült ut der froger Tieden, as dat noch keen arbeitssparende Döschkmeschinen gaff un (wenn man de Lü mit de Klipp süggt) ook noch keen offpackt Beer geef. De Klee'r bi de Frolü weer'n footlang, de Mannlü harr'n Kneebüxen an mit wikkelt Strümpen.

De Mini-Mood weer gottloff noch neet inföhrt. "Hot Pans", "Shorts" un "T-Shirts" geef dat noch neet.

De Rahm hett acht Kringels, elke Kringel hett acht Indölkes. Beid' wiesen up de acht Theelen hen, de de Theelacht to Nörden nu mal uptowiesen hett. De Namen van de veer Theelachters stahnt up de Achtersiet, so as sück dat van ollers her hören deiht, mit Jahrestall.

Man nu d' Rieg na:

Rechter Deel van dat spolten Wapen is 'n half schwart Rieksadler mit 'n roden Rand offbill't, de Unnergrund is golden. Schwart-Rot- Gold, dütlicher kann man 't würtelk neet seggen: Dor is de groote Obrigkeit mit meent.

Ostfreesland is nooit 'n kumpleten Grootmacht west, de heel up eegen Footen stahn hett.

Man wor Ostfreesland ook henhören deh, de Herrschaftshuusen harr'n dor neet vööl to vermellen. De Freesen leevten hör Freeheit. "Lever doot as Slaw'", dat weer 'n deftig Woort, de gull in Ostfreesland siet ollers her för elk un een.

Dorum ook bloot de Half-Adler. Mähr as d' Hälft harrn uns Vörollen dor neet för aver; Baas in 't eegen Huus, in d' eegen Kuntraij sünd se alltied sülms west.

Linker Deel: Dor steiht he nu, de stämmig Ostfrees', de mit 't Schweert aver de Kopp anno 884 de Normannen bipuult hett, dat se bi uns an de Waterkant bloot up Visiet west sünd.

Un wenn wi mit uns Weetenskupp neet achter de Russen sünd, denn hett dat dor noch Normannen gäben, de wulln dat neet löben un neet

so foss begriepen, dat de Gastfründschaft so kört un knapp to Enn' wäsen sull. Ja, un denn is dat so gahn, as mit de Lindwurm off dat Undeer, de dor unner sien Footen liggt un sück neet mähr rögen deiht.

Hier is dat an to sehn, dat dat heelneet so frädelk un fründlich togahn is, as dat vörhenn tohoop beschräben wurr. Disse Deel van dat Wapen is sotoseggen dat "Weet unner d' Weit", as de Buren sä'n.

Een Spaßmaaker, de so rein gornix van de Theelacht wuß, de wull uns verklookfideln, dat mit disse Kerl doch säker Theelbaat Peter Bojen meent weer, de mit sien Klopper henn un wär up de Tafel haut un dorbi röppt: "Hör to, Ji Arfburen, 't is wat vörtostellen!"

Nä, - wenn man sowat hört, denn sull man sück 't Läven nähmen un unner d' Apen gahn.

Man nu dat Biwark:

Up grön' Ranken stahnt de blonn' Freesenmann un de blonn' Freesenfro in good Klee'r, de in de ostfreeske Landesfarben klört sünt: Schwart sünd de Socken, blau is de Rock, rot sünd Hemd un Blus'. De Fro mit 'n witten Schuut un aver d' Blus' witte Bostdooken, so as dat vördem weer, as dat noch keen Blue-Jeans ut Amerika un keen huuteng' Pullovers ut Italien geef.

Wat för 'n Unnerwaschk de Fro anharr, weet man neet. Man wiel de Bosten neet stramm 'rutbuulen, is antonähmen, dat 'n domals noch keen neemodsch' Rackjes kennen deh un dorför de Bostdooken dragen deh, de de ganze Budel deftig nivelleeren deh'n.

De Heiförk un de Klipp för 't Drinken passen so recht för de Döschkflägel un de Mann up d' Güntsiet. Man dürt annähmen, dat dat rieke Buuren west sünd, de dör flietig Arbeit to Riekdoom kamen sünd. Anners is dat neet to verklaaren, dat de Heiförk, de Flägel un de Bäker in Gold darstellt worr'n sünd.

Beid' Minschen kieken up uns daal, as wenn se seggen wullen: "Röögt Jo düchtig, bruukt Hannen und Warktüüg, laat't d' Fingers van fechtigen Striet un Dootschlag un hollt up disse Art de Theelacht to Nörden binanner, - denn geiht Jo 't ook in Tokunft neet pooterg un schraa".

Up Theelachts Wolfahrt!

Jo Werner Remmers